De lijst der lijsten
Overal zie en hoor je lijstjes voorbij komen. De beste negen foto’s van Instagram of de beste 10 (of meer) van Flickr. Net zoals de top 1000 van Qmusic, de top 4000 van Radio 10 of de top 2000 van Radio 2 waar ik nu lekker naar zit te luisteren. Maar zijn het wel de beste? Of zijn het meer de ‘meest favoriete’? Zo zit ik nu naar mijn eigen foto’s van 2018 te kijken. Maar liefst, of beter gezegd ‘maar’ 3000 foto’s, want 2018 was het jaar waarbij ik selectief, gebaseerd op weerscondities, eropuit ben gegaan. Van deze 3000 foto’s weet ik meteen wat mijn tien beste foto’s zijn. Maar gebaseerd op wat? Wat maakt het nou mijn ‘beste’ foto. De hoeveelheid likes? Een objectieve analyse van sfeer en beeldopbouw? Of is het meer je eigen gevoel en beleving. Ik denk dat het 70% gevoel en beleving is en 30% objectieve analyses. Met dat in mijn achterhoofd laat ik je mijn top 10 zien en eindig ik met mijn plannen voor 2019.
1. Dark mind
Mijn eerste avond bij de Fairy Pools was lastig. Ik had een bepaald idee, maar dat kwam er totaal niet uit. Te lage waterstand, het licht werkte niet mee en bij overmaat van ramp voelde de foto heel flets. Dit was de druppel van een teleurstellende reis, althans, zo voelde het toen. Eenmaal terug en na een week rust zag ik de foto terug en de potentie die erin school. Gelukkig kan ik dan altijd een objectieve mening van één van mijn foto-buddy’s vragen. Ditmaal was het Dave Zuuring die mij het laatste zetje gaf om er echt wat mee te doen. Want zeg nu eerlijk de compositie is gewoon goed! Het vallende water met de ‘piramide’ vorm versterkt door de rotsen. De lijnen in het water en dan de karakteristieke berg die de piramide vorm herhaald. Door het duister te maken werd het een perfecte reflectie van mijn gevoelens. Ruim een half jaar verder is het voor mij de absolute nummer 1.
2. Abstracte herfst
Dit was één van die spaarzame momenten dat je, om Dave Zuuring te citeren, letterlijk staat te stuiteren zodra je het resultaat ziet. De herfstkleuren, de structuren van de witte berkenbomen en het gras zijn fantastisch. Maar ook de verdeling van de witte en bruin/zwarte boomstammen zijn goed in balans. En door de afwisseling van de dikte van de boomstammen krijg je ook wat diepte in de foto. Dit voelt voor mij als schilderen met je camera!
3. Blue Hour Elgol
De eerste avond in Schotland met Julien Beyrath, geen speciale plannen, dus een last-minute beslissing om naar Elgol te gaan en het is meteen raak. Een korte zoektocht leidde ons naar deze rotsen. Ik kies een langere sluitertijd en wacht op het juiste moment om de foto te maken. En weer komt dat stuitermomentje, de beweging van het water in de scheuren creëren een sterke voorgrond die je naar de Black Cuillins in de achtergrond leiden. De lucht straalt rust uit en de koeler gekozen witbalans geeft de foto de perfecte sfeer. Ik voel en hoor de wind en zee weer als ik naar deze foto kijk.
4. Een “Sandertje” op de Posbank
De droge lente en zomer was funest voor de heide van de Posbank. Door in te zoomen op de details en het kiezen van een koelere witbalans kreeg je toch nog wat paarsige kleuren en de juiste sfeer voor deze foto. Tijdens mijn reis naar Schotland merkte ik al op dat ik veel landschapsfoto’s in de portret-stand maakte. Ook hier ging ik weer voor de portret stand, maar deze keer met een zoomlens om de details van een landschap te fotograferen. Hierdoor kon ik veel beter de laagjes van het landschap en de mist benadrukken en een mooie beeldopbouw naar de bomen creëren. Dit was ook de ochtend dat de kreet: “Een Sandertje doen” geboren is. Om exact te zijn een Sandertje doen is: “Met een L-bracket de camera in de portret-stand zetten en met een zoomlens de details van een landschap benadrukken.” In de blog van Dave Zuuring lees je hier meer over.
5. De Berkenbomen van de Posbank
Wederom een “Sandertje”. De droge herfst was fantastisch en dan vooral de berkenbomen. Ik had maar één kans en tijdens deze ochtend was het licht mooi diffuus en zacht door wat lichte bewolking aan de horizon. Hierdoor werden de laatste bladeren van deze berken in het dal van de Posbank echt prachtig verlicht. Hierdoor springen de bomen eruit en komt het mooi “los” van de achtergrond. Maar een tikkeltje herfstkleuren in de voorgrond en de rijp op de heide in de achtergrond geeft net dat kleine beetje gelaagdheid/diepte in de foto.
6. De Boom van Quiraing
De tweede ochtend in Quiraing was kort maar krachtig. Na een avond en ochtend ‘kende’ ik de omgeving. Ik ging voor de klassieker “De Boom”. De vorige avond en ochtend zag ik al iedereen de boom van ‘bovenaf’ fotograferen, maar voor mij klopte die compositie niet. Ik kies bewust om de boom juist boven de horizon uit te laten komen. Ik blokkeer daarmee het uitzicht op een meer in de achtergrond, maar ik krijg wel een veel betere balans in de foto waar de boom nu tegengewicht geeft aan de bergen rechts. Dan is het even wachten op de zon om net de top van het boompje te verlichten waarna ik in de nabewerking de fijne frisse lentekleuren kan benadrukken. Bij het zien van deze foto (en de volgende) wordt maar weer eens duidelijk dat tijdens een reis het vaker EN langer bezoeken van dezelfde locatie echt loont. Want op het moment dat de omstandigheden goed zijn, weet je precies waar je moet zijn en wat de compositie moet zijn. Dit brengt je zoveel meer rust en beleef je het moment nog beter!
7. Sgurr Nan Gilean
Na twee dagen met alleen maar regen ging ik ook deze ochtend voor een makkelijk maar klassiek beeld: de Sgurr Nan Gilean (berg) met de Allt Dearg Mor (rivier) als voorgrond. Juist door de hevige regen (denk ik) was het uitzicht op de bergen geweldig helder en fris. Het gouden licht op de berg maakt voor mij de foto, maar de waterval speelt ook mooi mee. Bij het zien van deze foto beleef ik meteen wéér een leermoment: controleer altijd of de polarisatie filter goed vast zit 😊. Want op het moment dat ik mijn statief met camera in het water plaats valt de polarisatiefilter van de lens. Gelukkig komt het allemaal goed, maar miste ik wel het moment toen de lucht op zijn best was (meer en betere verdeling van de wolken).
8. Gordijn van herfstkleuren
Waar ik in Schotland voornamelijk de groothoek lens heb gebruikt was de zoomlens na Schotland mijn meest gebruikte lens. Dit keer dichter bij huis, de Veluwezoom. Lekker het bos bestuderen totdat ik deze twee takken met herfstkleuren vond die prachtig werden opgelicht. Ze hingen daar als een soort gordijn voor de bomenrij mét harpen in de achtergrond. Ik ben zo blij dat ik dit soort composities steeds vaker zie, want wat kan ik hiervan genieten.
9. Go go go go go
Een vreemde eend in de bijt, maar deze foto mag niet ontbreken in de top 10. Een dagje alleen maar Sony camera’s uitproberen tijdens een paardensport evenement in Bathmen. Ik zit al een tijdje te denken om over te stappen van een crop-camera naar een full frame mirrorless camera. Tja dan kom je al snel uit bij Sony, maar ook Nikon en Canon hebben inmiddels de stap gemaakt. De omstandigheden waren deze dag perfect en ik ging vol voor een reflectie. In deze foto komt alles samen, het licht, de houding van het paard, het fanatisme van de ruiter en de nieuwsgierigheid bij de toeschouwers. En dan ook nog een perfecte reflectie. Komt dit door de Sony Alpha 9? Deels, want deze camera is misschien wel het beste gereedschap voor dit soort momenten: het kan veel beelden per seconde maken zonder black-outs, wat ideaal is voor het volgen van je onderwerp tijdens het maken van de foto’s. Daarna is het een kwestie van het juiste beeld kiezen waarbij bovenstaande elementen het beste naar voren komen. MAAR, zonder een goed standpunt, compositie en het juiste moment van afdrukken maak je ook met deze camera en zijn fantastische eigenschappen geen goede foto.
10. Nachtelijke tulpenveld
Elk jaar zie ik foto’s van tulpenvelden voorbij komen. Elke keer maak ik geen tijd om er naar toe te rijden. Totdat Dave Zuuring mij op een veld wijst in de buurt van Westervoort/Zevenaar. Het wordt een heldere nacht, dus een mooi moment om het net even anders in beeld te brengen dan alle andere tulpenvelden: met een fish-eye een sterrenspoor maken. Waarom? Om zoveel mogelijk voorgrond te krijgen en een zo goed als perfecte draaicirkel te krijgen. Door de horizon precies in het midden te zetten valt het bijna niet op dat het om een fish-eye gaat. Met goed gezelschap in de vorm van Dave Zuuring en Tonny Hoevers vliegen de uren voorbij en zijn we weer een herinnering en foto rijker.
Reflecteren…..
Als ik naar de bovenstaande foto’s kijk dan springen de eerste vijf en dan vooral de top drie er met kop en schouders bovenuit. Niet alleen door de compositie, maar vooral door de beleving die ik weer voel als ik er naar kijk. Nummers zes en zeven zijn vooral geselecteerd op basis van gevoel en het leermoment maar zonder de juiste compositie waren ze niet geselecteerd. Ze zijn alleen niet de meest originele foto’s, maar dat hoeft ook niet altijd want het gaat om je eigen beleving! De onderstaande foto is wat dat betreft misschien net wat origineler en zou één van deze twee zomaar kunnen vervangen (stiekem is het dus een top 11 😉). De nummers acht, negen en tien zijn dat wel weer en geven mij het vertrouwen dat ik nog steeds origineel kan zijn.
… en vooruit kijken
Maar is dat alles wat ik wil met fotografie? Mooie momenten beleven, die op een prachtige manier fotograferen om ze vervolgens (alleen maar) te delen op social media? Of wil ik meer doen met mijn foto’s in 2019? Blijf ik mij alleen maar focussen op de landschappen of wil ik meer? Dat zijn vragen die mij de afgelopen dagen hebben beziggehouden. En ja, al het bovenstaande blijf ik zeker doen, maar daar blijft het niet bij!
Het begint meteen goed, want in januari zal ik samen met mijn reis-maatje, Julien Beyrath, een expositie over Architectuur in de kunst aanvullen met 6 prachtige foto’s van de Arnhemse en Nijmeegse bruggen. Spannend en uitdagend. Dit willen we gaan gebruiken als een opstapje naar onze eigen duo-expositie in de lente en/of zomer.
Ik ga ook mijn tweede fitness-shoot doen, waarbij ik wil gaan experimenteren met (flits)licht om mooie dramatische effect te realiseren. En dan komt in mei ook mijn eerste bruiloft-reportage. Oftewel ik ga mijn horizon verbreden en mijn kennis verdiepen, ik kan niet wachten!
Ik wil ook wat meer met mijn kennis gaan doen. Mijn beroep is onderzoeker en docent aan de Wageningen Universiteit, dus hoe gaaf zou het zijn om af en toe workshops te gaan geven. Ik wil mezelf niet te veel druk opleggen, maar één van de meest uitdagende doelen die ik heb is om mijn vrije woensdagochtend (1x in de twee weken) te gaan gebruiken om mijn eigen visie (een “Sandertje”😊) op een aantal basis (en gevorderde) aspecten van de fotografie te schrijven. Dit zal ik af en toe beknopt delen op mijn website, maar ik hoop het uiteindelijk te kunnen bundelen tot een naslagwerk dat als basis kan dienen voor mijn eerste workshop.
Als laatste hoop ik wat vaker mijn fotografische avonturen vast te leggen op video. Met een cursus “professionele video’s maken met een mobiele telefoon” in de pocket heb ik een aantal ideeën en we zullen zien of dat wat gaat opleveren. Al met al een flinke lijst en over een jaar zullen we zien wat er allemaal uitgekomen is.
Als laatste wens ik jullie allemaal een fijne jaarwisseling en een prachtig en gezond 2019 met vele fotografische hoogtepunten!