De zomervakantie heeft de zin in landschapsfotografie in mij behoorlijk aangewakkerd. Dat zo vlak voor de bloeiperiode van de heide. Een betere timing bestaat niet, want ik ben echt een enorme fan van de heide. Dat is vanwege de kleur, de (meestal) koelere en mistige ochtenden en als dat samen gaat met een mooie zonsopkomst is het echt een feest! In deze blog lees je over mijn belevingen van 10 ochtenden (en avonden) op de, in mijn ogen, mooiste paarse heide van Nederland: De Posbank!
De Posbank en het IDEE
De Posbank is sinds 2014 voor mij een echte no-brainer. Ik doe de deur dicht en na 25 minuten lopen staat mijn camera al op het statief klaar om foto’s te maken. Het gemak en de aantrekkingskracht voorkomt (bijna) altijd dat ik verder kijk. De klassieker is vanaf de Zijpenberg maar sinds 2014 is het landschap daar voor mij behoorlijk veranderd. Allerlei kleine dennen en berken zijn steeds groter geworden en maken de voorgrond drukker. De karakteristieke strakke laagjes waar de Posbank bekend om is worden helaas ook steeds rommeliger.
De Posbank 2014. Een werkelijk magische ochtend
Dit jaar heb ik twee composities die ik graag zou willen fotograferen. De eerste staat al sinds de herfst van 2018 in mijn geheugen gegrift. Een groepje berkenbomen in het dal van de Posbank met een mooi neveltje en wat laagjes paarse heide in de voorgrond. Helaas heb ik in de jaren er na nooit de juiste condities gehad. Zal het dit jaar dan wel lukken? De tweede is ontstaan in de winter van 2022. Een groepje berkenbomen op het Rozendaalse Veld met een klein beetje heide eromheen. Samen met een vleugje ochtendmist op de achtergrond zou erg mooi zijn. Helaas duurt het erg lang voordat deze plek ochtendlicht krijgt, dus een zonsondergang met mooi (tegen)licht wil ik ook proberen.
Het nieuwe uitzichtpunt
En zo loop ik 5 Augustus 2023 voor de eerste keer naar de Posbank. Meteen word ik gegrepen door het uitzicht vanaf het eerste punt dat ik het landschap van de Posbank zie. De voorgrond is vrij van kleine dennen en berken en de heuvels zijn ook mooi om te zien. Er is helaas een laag bewolking en geen mist. Ik zie wel een kleine opening in de bewolking dus ik blijf even wachten of de zon er toch nog even doorheen komt. Een paar minuten licht later heb ik toch een leuke foto kunnen maken. Ik loop verder naar de Zijpen berg en onderweg kom ik onverwacht Roy Poots en Niels Dam nog tegen. Al kletsend lopen we het dal in en we komen alle drie tot de conclusie dat de heide er al best goed uitziet. Een veelbelovende, mooie en gezellige start van de #heidekoorts periode.
De eerste foto van de bloeiende heide op de Posbank 2023
Drie keer is scheepsrecht
Ruim een week later sta ik voor de derde keer op de Posbank. Ik wil naar het Rozendaalse Veld fietsen, maar de mooie nevel in het dal houd mij weer tegen om verder te gaan 😊 De lucht ziet er ook mooi uit en begint al snel te kleuren, maar ik twijfel! Ga ik terug naar het eerste uitzichtpunt of fotografeer ik de compositie die ik op mijn tweede ochtend heb gezien? Eén ding moet je dus nooit doen op zo’n moment en dat is twijfelen. Na het maken van een test foto wist ik het. Snel naar het eerste uitzichtpunt. Al rennend kom ik erachter dat ik mijn broekriem ben vergeten om te doen en bij elke stap zakt mijn broek steeds verder naar de knieën! Volbepakt en met de camera + statief in de hand trek ik al rennend de broek omhoog. Het lukt totaal niet en gelukkig is er niemand om het te filmen 😉 Ik wist precies waar ik moest zijn en ik kon dan ook mooi op tijd de foto maken die ik op dag één in mijn hoofd had zitten. Drie keer is scheepsrecht zullen we maar zeggen. Achteraf snap ik mijn twijfel niet, maar voor zover je er van kan spreken was dit mijn enige moment van korte stress.
De nieuwe paarse zee van de Posbank met sfeervolle heuvels in de mist en een mooie lucht.
Na de foto gemaakt te hebben fiets ik rustig naar de Zijpenberg om daar te kijken of ik eindelijk de foto kan maken van de groep berkenbomen die ik in de herfst heb gefotografeerd. Dat is niet echt makkelijk. De compositie om de berken vrij te krijgen van de eiken erachter werkt niet meer door de rommelige voorgrond. Er is wel mist om scheiding te krijgen tussen de berken en eiken, maar misschien te veel? Na wat zoeken vind ik de juiste compositie zonder al te veel storende elementen. Dat was een leuke en geslaagde uitdaging. Als bonus heb ik een nieuwe berk meegenomen in de compositie. Die berk kan in de toekomst nog wel eens heel vaak gefotografeerd worden.
Hemels paars
Drie keer is scheepsrecht geld eigenlijk ook voor mijn tweede missie op het Rozendaalse Veld. De eerste avond was op 11 Augustus samen met Dave Zuuring. Met een kop koffie hebben we verhalen over onze vakanties gedeeld en hebben we vanwege de zware bewolking vooral gezocht naar een mooie compositie voor als de omstandigheden wel mooi zijn. Geïnspireerd door Dave met zijn 50mm f/1.4 is het idee ontstaan om creatiever te zijn en ook eens op f/2.8 te fotograferen. Vijf dagen later sta ik op dezelfde plek met Dave en Saskia van Kuijen (saskiaqua). Laatstgenoemde was net aangekomen voor haar jaarlijkse bezoek aan de Posbank. Vanuit mijn huis zie ik alleen maar een dichte laag bewolking en ik twijfel (niet doen!), maar het weerzien van Dave en Saskia haalt mij over om toch te gaan. Ik fiets naar boven en eenmaal op de parkeerplaats zie ik door de bomen een mooie oranje band aan de horizon. Oef, dat kan toch wel eens mooi worden. Ik vind redelijk snel de compositie weer terug en dan is het rustig wachten. Het is duidelijk dat de zon zich nog wel laat zien, maar wanneer, hoe lang en hoe sterk weten we niet. Na een uur worden we beloond met een magisch moment van licht en kleur. Missie geslaagd!
Het eerste moment dat mijn #heidekoorts begon te genezen.
Maximaal genieten
De laatste twee ochtenden gaat mijn focus weer op het eerste uitzichtpunt van de Posbank, want naast de standaard compositie is er misschien wel meer te halen. Ook nu merk ik weer dat iedereen doorloopt naar de Zijpenberg waardoor Dave en ik relatief rustig onze gang kunnen gaan. Het kleine neveltje verdwijnt snel, maar er komt een prachtige lucht voor in de plaats. Het reflecterende licht geeft het landschap uiteindelijk een mooie zachte gloed.
Maar de laatste keer heb ik echt, maar dan ook echt, maximaal genoten. De voorspellingen waren gunstig, maar zoals altijd is het best lastig te voorspellen of er wel of geen mist in het dal is op de Posbank Ik loop voor de laatste keer de trap op naar het uitzichtpunt en…. oooooooh…. in het blauwe uurtje ligt het landschap onder een prachtige zachte deken van mist. Her en der zie je de boomtoppen er doorheen komen, oooooooh, wat heerlijk! Stuiterend van enthousiasme ga ik weer voor de standaard compositie want in deze condities heb ik het landschap nog nooit gefotografeerd.
De Posbank onder een dikke laag mist in het blauwe uur
Ik stop even met fotograferen, ik drink een kopje koffie en ik neem het landschap rustig in mij op. Ik besluit om de 14-24mm weer eens te gebruiken waarmee ik dicht op een heidestruik kan kruipen. De zon is al op en langzaam verdwijnt de mist. Warm gouden licht valt op het landschap en de sfeer veranderd meteen. Ik besef dat dit ook een uniek moment is en na het maken van de foto ga ik direct terug om weer dezelfde compositie te fotograferen. Ik vind het namelijk erg mooi om te zien hoe de sfeer van een landschapsfoto veranderd per dag of in dit geval per uur.
De kers op de taart
Het is officieel, ik ben genezen van mijn #heidekoorts. Precies op tijd voor de start van het nieuwe academisch jaar. Maar de natuur besluit toch anders, want twee dagen voor mijn drukste (werk)periode van het jaar ga ik nog één keer de heide fotograferen. Ditmaal was een klein berkenbos op de Ginkelse Heide vlak naast de A12 het doel, maar dat veranderde last minute zodra ik langs Planken Wambuis rijd. Na kort overleg met Dave besluiten we om daarnaartoe te gaan. Er is daar ook een klein berkenbos maar eigenlijk met meer mogelijkheden. In dichte mist lopen we er langzaam naar toe en wat is de heide hier nog mooi! Prachtige volle paarse kleuren met een licht blauwe gloed van de vroege ochtend. Het voelt nog redelijk mysterieus en ik stop dan ook regelmatig om een foto te maken. Ik speel eerst met een combinatie van een heideveld en drie bomen in de mist.
Daarna gaat de focus op bosfotografie met hier en daar mooie heideplukken. Kan ik mooi alvast oefenen voor als de herfst gaat beginnen! De mist is flink aanwezig om de gewenste scheiding te creëren, maar ook om de drukke achtergrond te verbergen. Uiteindelijk bereik ik het berkenbosje en wat een feest! Zoveel composities, zoveel mogelijkheden. De mist blijft lekker lang hangen en tot 10 uur blijf ik spelen en fotograferen. Langzaam trekt de mist op en onder een genot van een kopje koffie besef ik hoe mooi het dit jaar is geweest. Het ontspannen gevoel van de vakantie heb ik lang kunnen vasthouden en ook nu na de eerste week in het academisch jaar is die ontspanning er nog steeds. Een heerlijk zorgeloos gevoel dat ik lang hoop vast te kunnen houden. Tot volgend jaar mooie paarse heide!
