Terugblik op de fotografische (na)zomer
Eindelijk, de verbouwing van de zolder is voorbij! De afgelopen 6 maanden heb ik hard gewerkt om de zolder helemaal af te timmeren met twee linkerhanden en zonder enige ervaring. Ik heb er veel van geleerd, maar het slokte ook mijn meeste vrije tijd op. Afgewisseld met gezellige familie-uitjes blijft er dan weinig tijd over voor de hobby die ik het liefste bedrijf: fotografie! Desondanks heb ik toch mijn momenten kunnen meepakken en een paar prachtige fotografische momenten beleefd. In deze blog neem ik jullie mee terug naar deze prachtige ogenblikken.
Een warme droge zomer
Als ik nu naar buiten kijk zie ik de sneeuw op de auto’s en straat liggen. Dan is het moeilijk voor te stellen hoe warm en droog het afgelopen lente, zomer en herfst is geweest. Dit heeft een groot effect op de natuur gehad waaronder de heide. Augustus is voor mij altijd een piekmoment om in mijn achtertuin ‘de Posbank’ te fotograferen. Maar dit keer zonder de paarse golven. Nee, wat we zagen waren plukjes paars afgewisseld met droge/dorre heide of zelfs rood verbrande planten en bladeren. Enerzijds is het een triest gezicht, anderzijds levert het weer unieke beelden op met rode tinten.
De rode tinten van de Posbank (15mm, iso 100, f11, 1/13s)
Een andere kijk…
Tja, als je het mij vraagt zie ik liever de paarse golven. Maar juist deze condities hebben mij weer wakker geschud om dit gebied anders te bekijken. Sterker nog, afgezien van de bovenstaande foto heb ik dit jaar bijna alleen met mijn geliefde tamron 70-300 (VC) gefotografeerd. De kunst was alleen om de juiste condities af te wachten. Zoals altijd is het dan spitsuur via de whatsapp met Dave Zuuring. Gelukkig kwam onze weersvoorspelling uit en zo liepen we halverwege Augustus 2 keer richting de bekende dode boom. Tijdens de 1e ochtend werden we getrakteerd door een prachtig in mist gehulde natuur. Ik schroefde mijn Tamron op mijn camera, zette de camera op mijn statief en zag de prachtige karakteristieke laagjes die je naar twee bomen leiden. Ik maakte de foto met een ietwat koelere witbalans en ik was meteen verkocht.
Gesloten landschap op de Posbank (120mm, iso 100, f11, 3s)
Een project…
Dat is het voordeel van in te zoomen op het landschap. Je gaat in op enkele interessante details van het landschap, je maakt makkelijker gesloten landschappen dus die saaie lucht speelt dan geen rol, en de minimale mistflarden kan je maximaliseren in je compositie. Dit voedde mijn idee voor mijn project voor de fotoclub VeluweZOOM: het maken van een serie van drie foto’s. Het doel was dan ook direct duidelijk, twee foto’s maken met dezelfde sfeer, geïsoleerde bomen en de typische laagjes van de Posbank. De compositie voor mijn 2e foto vond ik op dezelfde dag, maar die 3e… die was lastig. Op een doordeweekse dag ging ik toch maar een extra rondje hardlopen op de Posbank met als doel om een geschikte compositie te vinden. Die vond ik uiteindelijk en het weekend erna sleepte ik Dave Zuuring, samen met Jolanda van Velzen, weer mee naar deze plek met maar 1 doel, die ene foto maken die ik voor ogen had.
Een warme droge herfst
Uiteindelijk heeft de droogte ook invloed gehad op de herfst. Dan wel in positieve zin, want wat hadden we een fantastische en intense kleurenfestijn en dan vooral dankzij de berkenbomen. Wederom zag ik tijdens een hardlooprondje een prachtige boom op de Posbank. Ik had maar 1 ochtend vrij om eropuit te gaan en dus ik was overgeleverd aan de condities die ik voorgeschoteld kreeg. Nadat ik mijn kinderen naar school had gebracht fietste ik lekker de Zijpenberg op naar de boom die ik wilde fotograferen, maar die had helaas geen bladeren meer aan de takken. Gelukkig had ik een back-up plan: hetzelfde groepje bomen als in mijn laatste foto van de serie, maar dan gezien vanaf de Zijpenberg. Het licht was die ochtend prachtig diffuus en zacht door wat lichte bewolking aan de horizon. Hierdoor werden de laatste bladeren van deze berken echt prachtig verlicht. Als je goed kijkt zie je de rijp op de heide in de achtergrond.
De laatste herfstkleuren op de Posbank (185mm, iso 100, f11, 1/13s)
Mijn 1e zonneharpen
De eerste foto zit in de tas en ik ben er zeer tevreden mee, dus de rest van de ochtend laat ik het lekker op mij afkomen. Ik kies ervoor om naar het stukje bos te gaan dat naast de Rhedense Schaapskooi ligt. Het was een beetje mistig dus ik ging voor mijn 1e zonneharp-foto. Met mijn tamron speurde ik het bos af en zag al snel twee takken met herfstkleuren die prachtig werden opgelicht. Ze hingen daar als een soort gordijn voor de bomenrij mét harpen 😉 in de achtergrond. Mijn 2e herfstfoto zit ook in de tas.
Een gordijn van herfstkleuren (120mm, iso 100, f11, 1/13s)
Abstracte herfstkleuren
Voor mijn laatste herfstfoto was ik geïnspireerd door mijn dagelijks werkverkeer waar ik over de A12 de Ginkelse heide passeer. Er is daar een stukje natuur langs de snelweg met prachtig geel gras en mooie witte stammen van berkenbomen. Het idee van een abstracte foto was geboren. Op een regenachtige dag ging ik samen met Lisa (mijn dochter) op pad. Heerlijk wandelen, in bomen klimmen en uiteindelijk fotograferen. Mijn idee werkte niet, maar ik had nog een troef in handen. Lekker spelen met langere belichtingstijden met… jawel… wederom de tamron, omdat je hiermee makkelijker verticale stammen in je beeld kan brengen zonder storende elementen. Je hoeft ook geen grote verticale bewegingen te maken (en werken met kortere sluitertijden) om de verticale lijnen van het gras en de bomen te benadrukken. Het moment dat ik het mooiste stuk had gevonden, een kleine bibbering in de beweging maakte en het resultaat zag, was echt kicken. Ik kreeg meteen dat verslavende wauw-gevoel waar vele fotografen naar op zoek zijn. Die subtiele lijnen van het gras, maar vooral de witte stammen van de berkenbomen, het lijkt wel een schilderij. Misschien wel mijn meest favoriete van deze serie.
Abstracte weergave van de herfstkleuren (300mm, iso 100, f11, 1/6s)
Tot slot…
En met een vader-dochter diner sloot ik deze fotografische dag en periode af. Met een minimaal aantal fotografische momenten heb ik toch een maximaal resultaat behaald. Terugkijkend naar de jaren er voor krijg ik het gevoel weer een stap te hebben gemaakt. Ik ben steeds kritischer (qua moment en compositie) en pak dus niet direct mijn camera, maar ik blijf nu ook genieten als het fotografisch niet goed uitpakt. Maar dan komen de vragen: waar wil ik naar toe, wat zijn mijn doelen voor 2019, wat wil ik echt graag bereiken met mijn fotografie. Daar ga ik tijdens de kerstvakantie eens rustig over nadenken en lezen jullie in mijn blog over mijn top 10 van 2018.