Een reis vol avontuur, teleurstellingen en enkele magische momenten. Een leerzame reis waar we zeker van profiteren met onze toekomstige reizen. In deze blog neem ik jullie mee naar Schotland!
Fantastisch begin
Zaterdag 19 mei, 01.15 uur. De wekker gaat, je wordt wakker.. YES, eindelijk.. anderhalf jaar na onze eerste fototrip naar IJsland is het dan eindelijk zover. Een nieuw avontuur ligt voor me. Wederom samen met Julien Beyrath. Een fantastische avonturier en fotograaf en met hem breng ik 8 dagen door in Isle of Skye. Een magische plek bekend om zijn een lange kustlijn, betoverende bergen en daardoor vele iconische landschappen. We hebben een lange dag voor de boeg: eerst met de taxi naar Arnhem, dan per trein naar Schiphol om in Edinburgh de gereserveerde camper op te halen. Wat bleek bij aankomst, de camper was een tikkie groter dan we vooraf dachten. Wat een groot ding. En op een zeker moment schaamde we ons enorm. Want gezinnen met kleine kinderen hadden zelfs kleinere campers. Maar op sommige momenten bleek het een uitkomst te zijn deze grote camper!ddd
Onderweg zijn we even bij Eilean Donan Kasteel gestopt. Dit kasteel is als set gebruikt in de film Highlander en dus besloten wij om hier de eerste foto’s van deze trip hier te maken. Helaas was het laag water waardoor de voorgrond best rommelig was. Echt geweldig waren de foto’s niet, maar toch vond ik de brug als inleidende lijn naar het kasteel een goede start van de reis.
De brug naar Eilean Donan Castle (Nikon D7200, 12mm, iso 100, f10, 1/6s met NiSi 0.9 GND)
Kort daarna zijn we verder naar Isle of Skye gereden en eenmaal daar aangekomen besloten we na enige aarzeling naar Elgol te gaan. Elgol zelf is klein met een paar huizen en enkele parkeerplaatsen met een bord "no overnight parking", maar die hebben we niet gezien. Elgol was niet onze eerste keuze, maar oh oh oooh.. wat een geweldige plek. Ondanks dat het vrij laat in de avond was, de zee, de golven en de rotsen, smeekten haast om verkend en vooral gefotografeerd te worden. We vonden al een mooie rots met enkele scheuren die perfect als voorgrond kon dienen. En dan wacht je op het juiste moment… langzaam wordt het donkerder, we zijn inmiddels al ver in het blauwe uurtje aanbeland. alles om je heen verdwijnt, je hoort en ziet alleen nog de zee, de rots, de scheuren en op de achtergrond de majestueuze Black Cuillins (de hoogste bergen van Isle of Skye). Ik weet niet of je dat herkend maar als fotograaf kom ik in een soort trance. Dan maak je de foto en wacht op het resultaat. YES, het gevoel, de sfeer, het moment, alles klopt. Een epische start van deze fotoreis.
De indrukwekkende Black Cuillins tijdens blue hour. (Nikon D7200, 12mm, iso 100, f11, 25s met NiSi polarizer en 0.9 GND)
Regen, regen en nog eens regen
Eenmaal terug in de camper begon het te regenen. Helaas zijn de voorspellingen voor de aankomende 48 uur niet al te best. Veel regen, maar hopelijk ook opklaringen om dat typische Schotse weer in beeld te brengen. Helaas dag twee bracht regen, regen, en nog eens regen. En naast de regen, wind heel veel wind wat het onmogelijk maakte om te fotograferen. Zijn we dan de hele tijd in de camper gebleven?? Nee hoor, met wat goede kleding kan je altijd op pad gaan. En laten we dit moment juist gebruiken om de omgeving van Sligachan te verkennen voor de momenten dat het wel goed weer is. Dus we hebben “lekker” gewandeld langs de rivier Allt Dearg Mor en verder, maar na 3-4 uur hadden we er wel genoeg van. Alles was nat (tja houd je capuchon dan ook gewoon op), maar gelukkig was de camper groot genoeg om alles snel te laten drogen.
Samenvatting van de 2de en 3de dag. (Nikon D7200, 12mm, iso 200, f4.5, 1/80)
En dan dag 3... regen... regen... Oh wacht, geen regen? Jawel hoor, het regende nog steeds toen we wakker werden en in plaats van naar Sligachan reden we door naar Old Man of Storr. Misschien kunnen we hier juist gebruik maken van de regen/mist voor unieke en mooie foto’s. Met de ervaring van de vorige dag kon ik alles zo goed als drooghouden m.u.v. de handschoen. Met verbazing zagen we de ene na de andere toerist in spijkerbroek, korte broek zonder enige bescherming tegen de regen naar beneden komen.. knettergek.. 😉. Eenmaal boven was het uitzicht fantas…. uuh, uitzicht? Je zag echt niets, ja als je heel dichtbij stond zag je wat rotsen, maar je had totaal geen idee waar je naar zat te kijken. En wat was het KOUD! Na een uur werd het ons te koud en er veranderde niets aan het weer, dus zijn we maar terug gekeerd.
Old man of Storr in de regen en mist. (Nikon D7200, 18mm, iso 100, f10, 1/30s)
Uiteindelijk klaarde het toch wel op, dus hop snel terug naar Sligachan voor de zonsondergang. Wauw, wat een verschil in landschap ten opzichte van gisteren. Fantastisch om tussen de Red en Black Cuillins te wandelen, maar het vinden van een nieuwe en originele compositie was best lastig. Het weer klaarde ook sneller op dan verwacht en de dramatische luchten waar we op hadden gehoopt bleven uit. Maar met een typische Nederlandse lucht boven een Schots landschap krijg je toch een mooie (unieke) foto.
’Hollandse’ lucht boven een Schots landschap. (Nikon D7200, 19mm, iso 100, f11, 1/3s met NiSi polarizer en 0.9 GND)
Een paar mooie momenten in Sligachan
Langzaam ging de zon onder en helaas voorkwam een band van wolken aan de horizon een laatste lichtstraal op de bergtoppen. Een dramatische lucht was nog wel mogelijk, maar ik moest wel snel een nieuwe compositie vinden. Een heuveltje gaf wat overzicht en al gauw zag ik een mooi gebied met water en gras. Gauw Julien erbij gehaald en hier eindigden we de dag met wat noedels, en toch wel (achteraf gezien) een prachtige zonsondergang. Ja dit is waarom we hiernaartoe zijn gegaan!
Weersomslag in het gebied van Sligachan. (Nikon D7200, 12mm, iso 100, f11, HDR: 1x 1.6s, 1x 1 stop overbelicht 1x 1 stop onderbelicht, met NiSi polarizer en 0.9 GND)
Fantastische wolken boven de Glamaig berg. (Nikon D7200, 12mm, iso 100, f11, 3s met NiSi polarizer en 0.9 GND)
De wekker loopt af 04.30 uur. YES, eindelijk een zonsopgang. Met mijn hoofd door het raam van de camper, inspecteer ik de omgeving en de lucht. Hmmm.. niet fantastisch, jammer. Eerste dagen hadden we te veel wolken zonder doortekening en nu weer te weinig wolken (het is ook nooit goed 😊). Deze ochtend maakte ik het mijzelf makkelijk, ik ga voor een klassiek beeld: de Sgurr Nan Gilean (berg) met de Allt Dearg Mor (rivier) als een voorgrond. Verrassend hoe weinig water er in de rivier was na 2 volle dagen met regen. Eenmaal aangekomen pakte ik rustig mijn spulletjes en zag een aantal wolken ophopen bij de bergtoppen, nice! Maar op het moment dat ik mijn statief met camera in het water plaatst valt de polarisatiefilter van de lens... WHAAAT!? NEE... Langzaam zag ik het naar de bodem zinken en zonder na te denken stroopte ik de mouwen en broekspijpen op en liep met blote voeten het koude water in. Pffiew, geen krassen, snel drooggemaakt met een van de vele poetsdoeken die ik speciaal voor deze fototrip had meegenomen. Vol adrenaline ging ik verder en had even een geweldig moment. Helaas wel met veel minder wolken bij de bergtoppen (wat een verschil in een paar minuten).
Gouden ochtendlicht op Sgurr Nan Gillean (Nikon D7200, 22mm, iso 100, f10, 6s met NiSi polarizer, little stopper en 0.9 GND)
Mentale dip
Het leuke van een vroege zonsopgang is dat het nog maar 07.00 uur in de ochtend is als je terug bent! Na het ontbijt en koffie reden we naar de camping in Glenbrittle om een beetje te relaxen voor de zonsondergang bij de Fairy Pools. Hier had ik het mentaal best wel zwaar. We waren halverwege onze reis en de verwachtingen kwamen niet helemaal uit. Eerste 2 dagen konden we haast niets fotograferen en moesten we de langverwachte wandeling naar Sgurr na Stri cancelen. En nu is het compleet onbewolkt met hard licht en geen enkele dramatiek in de lucht. Achteraf hoorden we van de verhuurder dat dit uniek was… ja mooi voor de 'normale' toerist, maar niet voor een fotograaf. Daarbij was de camper echt te groot waardoor we niet zomaar even overal konden stoppen. We hebben zelfs locaties laten schieten vanwege geen/te kleine parkeerplaatsen of de te smalle wegen ernaartoe. En stiekem vergelijk je het nog met de reis naar IJsland (hoewel dat niet helemaal fair is ten opzichte van deze reis). Het gevaar is dat je nu ook niet meer gaat genieten van het landschap. Gelukkig was dat geen probleem met de machtige, imponerende bergen bij de Fairy Pools. Dit is een hele populaire plek wat leidt tot gevaarlijke situaties op de hele smalle weg en drukte bij de Fairy Pools. Totdat we een bord met “This is the end of the Fairy Pools” passeerden. Hmm... gek, want hierna kwamen we fantastische plekken tegen. Of zou een fotograaf dat bord hebben geplaatst om de horde toeristen van de mooie plekken te weren? Uiteindelijk vonden we een mooie compositie. Het idee was om de laatste zonnestralen op de bergen te vangen maar helaas trok het helemaal dicht met saai en vlak licht. Het gekke is, nu ik een paar weken na dit moment de foto terug zie ik er juist wel heel tevreden mee ben. Bizar hoe sterk een bepaalde mindset je beleving kan beïnvloeden.
Een avondje met saai en vlak licht?? Of toch te kritisch geweest.. (Nikon D7200, 12mm, iso 250, f11, 0,4s met NiSi polarizer)
Hoe dan ook, dit is soms wel het leven van een fotograaf. Het enige dat je kan doen is zo goed mogelijk anticiperen op het weer, op locatie zijn, daar je mooiste compositie te vinden en dan maar wachten op de juiste condities. En als die niet komen dan is dat balen. Daarom gaan we tijdens zo’n reis vaak terug naar hetzelfde gebied. En iets zegt mij dat het vanaf nu alleen maar beter zal gaan. En dat zien/lezen jullie in deel 2: de ommekeer.