De eerste maand van 2019 is alweer voorbij. Een maand waarbij mijn eerste expositie van start is gegaan en ik nachtelijke en winterse avonturen heb beleefd.
Expositie
Vorig weekend (27 januari) is de expositie Architectuur van start gegaan. Samen met Julien Beyrath mogen wij als gast-exposant meedoen. Dat is best fijn, want je hoeft niet alles meteen zelf te regelen. Toch hebben we ons zo optimaal mogelijk voorbereid door al vroeg te beginnen met de foto’s te selecteren. Hier waren we al snel uit. Daarna hebben we passende titels bedacht en een korte beschrijving gemaakt. Als laatste heb ik een poster ontworpen om ons te promoten. Allemaal erg leuk om te doen. Tijdens het ophangen hoorde ik dat we maar vijf en niet zeven foto’s mochten ophangen. De last-minute keuze was niet moeilijk, want ik weet al welke foto’s het sterkste zijn, maar jammer is het wel. Vorige week was dan eindelijk de opening. Het was best druk en vele (foto)vrienden hebben de tijd genomen om een kijkje te nemen. Wat een goed gevoel geeft dat. Ondertussen hebben we ook al vele complimenten mogen ontvangen en daar zijn we erg trots op. Dit smaakt naar meer en later dit jaar zullen we een eigen expositie houden. Hieronder zie je de 3 foto’s die ik bij de expositie heb hangen.
Bloedmaan
In januari was er een zeldzaam natuurfenomeen. De superbloedwolfmaan! Oftewel de eerste volle maan van 2019 terwijl hij ook dicht bij de aarde is en verduisterd wordt. Dus dat moest ik zien en beleven. Maar waar ga ik naar toe? Ik moest nog werken die dag, dus ik zocht het dicht bij huis: de Posbank. Dik ingepakt liep ik naar mijn plek. De wereld slaapt nog en het is heerlijk rustig. Toch? Ik hoor geritsel, maar zie niks. Ik loop verder, weer geritsel.. zijn het zwijnen? Herten? Niets. BENG, wat was dat dan…. Oh gelukkig, een paar schapen die tegen een deur aanlopen/botsen. En wat zie ik daar, komt daar een persoon naar mij toe lopen?? O nee.. het is een verkeersbord. Met een hartslag van 180 ga ik verder. Toch raar, ik ken het gebied goed maar zodra het donker is maak je jezelf helemaal gek en slaat je fantasie op hol. 😊
Uiteindelijk vond ik mijn plek en ik zag meteen (eigenlijk onderweg al) dat de maan te hoog was. Om mijn beeld te maken moest ik dus 2 foto’s maken. Op zich geen probleem, want de belichting van de boom en maan lag zo ver uit elkaar dat ik toch al twee foto’s moest maken. Onder de indruk van het schouwspel, de kou, en mijn wandeltocht maakte ik een grote fout: ik heb geen foto van de boom gemaakt met een hogere iso om juist een sterrenspoor te vermijden. Nu voelt de foto toch vreemd aan en ik had maar al te graag ook een “normale” sterrenhemel gehad. Ach, niets aan te doen en daar leer je weer van.
Winter op de Ginkelse Heide
Deze maand hebben we twee keer sneeuw gehad. De eerste keer kon ik er niet op uit, maar de tweede keer was wel raak. Ik wilde het stukje gras met berkenbomen dat naast de A12 op de Ginkelse Heide ligt nog een keer fotograferen (lees hier mijn beleving in de herfst), want ik was (ben) er van overtuigd dat daar een goed beeld van te maken moet zijn. Deze keer hoopte ik dat de winter en het blauwe uur de zoektocht naar een mooie foto zou vergemakkelijken. Vol enthousiasme en met een kop verse koffie wachtte ik in het prachtig witte landschap op Dave Zuuring. Samen liepen we door de sneeuw naar de bewuste plek. Eenmaal aangekomen kon ik wederom geen interessante compositie vinden. Misschien zie ik het niet of is het er gewoon niet. Dan is het tijd om verder te gaan. Onderweg zag ik een stuk bos met potentieel, maar de omstandigheden waren niet optimaal. Er is meer mist nodig om de voorgrond goed van de achtergrond te scheiden. Wel een paar testfoto’s gemaakt, maar niet goed genoeg om nu te laten zien. Dan zie ik weer een interessante reeks berkenbomen staan die geschikt is voor een experiment met een langere belichtingstijd. Ik heb het ditmaal iets anders aangepakt waardoor je toch net wat meer detail ziet van de bomen. Een fantastisch beeld en sfeer waar ik heel erg blij van word. Mijn favoriet van deze maand!
Dan is het helaas weer tijd om terug te gaan naar de auto, want ik moet ook nog werken 😊. Maar wat een heerlijke ochtend en als afsluiter zag ik een prachtig gevormde boom in het gras staan. Ik moest even zoeken om het “vrij” te krijgen en het is echt krap, maar met wat poetswerk in de nabewerking is het gelukt. De mist maakt de achtergrond rustig waardoor de aandacht alleen maar naar die boom gaat. Al met al een zeer geslaagde maand!