Tien jaar Landschapsfotografie

We hebben net van iedereen, inclusief mijzelf, de beste foto’s van 2024 gezien en toch wil ik 2025 beginnen met een korte terugblik. Want ik beleef nu alweer 10 (eigenlijk 10,5) jaar landschapsfotografie. Ik heb vele mooie, maar ook moeilijke momenten mogen meemaken in deze periode. Ik zeg maar, de dalen vormen de pieken, en in deze blog wil ik met mijn beste foto van elk jaar terugblikken op een aantal prachtige momenten die ik heb mogen meemaken. Van de Veluwezoom naar Zeeland en via IJsland, Schotland en Bonaire weer terug naar de Veluwezoom.

2014

In 2014 ben ik mede dankzij Julien Beyrath begonnen met landschapsfotografie. Ik had al wel langer een camera maar meer voor snelle kiekjes tijdens vakanties. Met de Posbank als achtertuin is dat natuurlijk een mooie plek om te beginnen. Hier begon ook mijn liefde voor de bloeiende heide. Het landschap was toen ongekend mooi met een gladde paarse laken over de heuvels zonder allerlei kleine boompjes die er in de afgelopen 10 jaar zijn ontstaan. Ik was ook heerlijk vrij aan het fotograferen zonder rekening te houden met compositie of techniek. Ik begon wel grijsverloopfilters te gebruiken (Hitech resin filters). Op deze bewuste ochtend in augustus 2014 waren de condities perfect voor de mooiste zonsopkomst die ik hier ooit gezien heb. Ik heb hier eerst een panorama foto gemaakt die ik al meerder keren heb mogen verkopen bij werkaandemuur. En het beste van die ochtend… ik stond later niets vermoedend naast mijn lokale held: Dave Zuuring. Hij was degene die mij met zijn foto’s op Flickr inspireerde om vaker naar de Posbank toe te gaan en toen stond ik ineens naast hem. Daar is onze vriendschap gestart en dat heeft in de afgelopen 10 jaar hele mooie momenten opgeleverd.

2015

In 2015 ben ik gestopt als onderzoeker bij het Radboudumc omdat ik de kans kreeg om bij Wageningen Universiteit meer met onderwijs bezig te zijn. Dus na 8 jaar reed ik eens een andere route en dat gaf ook andere fotografische mogelijkheden. De Ginkelse heide bijvoorbeeld, maar ook het gebied bij Landgoed Quadenoord Bosbeek bij Renkum trok mijn aandacht. Als de voorspellingen goed waren en mijn agenda liet het toe dan deed ik altijd de camera in de auto en reed ik via een natuurgebied naar Wageningen. Op deze winterochtend kwam ook weer alles samen. Ik reed net Renkum uit en zag rechts van mij deze prachtige boom in de mist staan. Genoeg mist om de boom te isoleren en een opkomende zon die zorgde voor mooie rustige pastelkleuren. Hier is mijn liefde voor minimalisme ontstaan.

2016

In 2016 maakte ik samen met Julien Beyrath mijn eerste fotografiereis met als bestemming IJsland. We kwamen pas laat in de voorbereiding deze plek tegen en we wisten het zeker… hier moesten we naar toe! Vestrahorn is een hele bekende plek maar als je er ooit geweest bent weet je ook meteen waarom. Die indrukwekkende bergketen met een prachtig zwart strand en voldoende fotografische mogelijkheden met de zee en deze groene grasplukken. De eerste ochtend was het meteen raak, maar daar hadden we wel geduld voor nodig. Het was bewolkt en dat gaf ons tijd om rustig alles te verkennen. Eerst bij de zee en daarna het strand. De zonsopkomst was al lang geweest en dus besloten we terug naar de auto te lopen. Opeens zagen we een opening en het was duidelijk dat de zon daar doorheen zou gaan schijnen. We zijn in een rap tempo teruggelopen naar de beste compositie die we hadden gevonden en toen kwam ineens dat prachtige licht. In een poep en een scheet was het licht ook weer weg, maar we waren een prachtige ervaring en foto rijker.

2017

In 2017 begon ik mij meer te verdiepen in de fotografie en wilde een volgende stap maken. Ik ging de workshop ‘De kunst van het kijken’ van Theo Bosboom volgen. Daar heb ik nu nog steeds profijt van, want ik herken beter en eerder de verborgen details in het landschap en ik kijk veel kritischer naar mijn eigen foto’s. Tijdens de tweede ochtend van zijn workshop heb deze foto van, volgens mij, de Leuvenumse Beek kunnen maken. Het abstracte, de rust en kleur spreken mij nog steeds heel erg aan. Het leuke is dat deze foto een highly commended bij de Lowland Photoshop Contest van 2017 heeft gekregen en dat deze foto gebruikt is als cover voor het boek. Al met al een succesvolle workshop en foto ☺️

2018

In 2018 ben ik weer met Julien op fotoreis gegaan, maar deze keer naar Ilse of Skye in Schotland. Een prachtig landschap maar qua condities hadden we het niet makkelijk (geen bewolking of horizontale regen). Ik was toen ook te kritisch op mijzelf en vergat soms gewoon te genieten. Maar zo begonnen we niet aan deze reis. De eerste dag sloten we gewoonweg geweldig af. We besloten spontaan en last minute om naar Elgol te gaan. Lekker op zoek naar een compositie. We waren er wel wat laat dus heel veel tijd hadden we niet. Uiteindelijk hadden we deze compositie gevonden. Als ik deze foto zie, beleef ik meteen weer de geur en het geruis van de zee, het wegvallende licht en het late blauw uurtje. De wereld komt voor mij weer even helemaal tot rust.

2019

In 2019 ben ik met mijn familie op vakantie naar Bonaire gegaan, mede vanwege mijn broer en schoonzus die daar wonen. Ondanks de hitte en de vele muggen hebben we drie heerlijke weken gehad. De camera kon natuurlijk niet ontbreken en ik heb meerdere momenten kunnen fotograferen. Er zijn twee momenten die er daarbij uitspringen. Een onvergetelijke avond met Thijs onder de meest heldere sterrenhemel die ik ooit heb gezien, echt ongelooflijk! Maar het is de foto van de zoutbergen die mijn absolute nummer 1 is. Het roze water (vanwege het hoge zoutgehalte), de vervreemde zoutbergen en de donkere blauwe lucht. Gemaakt al leunend tegen de auto en midden op de dag met keihard licht. Het hoeft niet allemaal in het gouden uurtje. De grootste bonus is dat deze foto tweede is geworden bij de international landscape photographer of the year van 2019 🙏🏻

2020

In 2020 ging Concert at Sea niet door, dus hebben we er maar een mooi familieweekend van gemaakt. Op de tweede avond wilde ik graag met zijn allen een zonsondergang zien. Natuurlijk ook om er een mooie foto van te maken. We zijn uiteindelijk naar het strand van Westenschouwen gegaan. Ik moedigde iedereen aan om iets verder te wandelen, want dat zou fotografisch mooier zijn en gelukkig vonden ze dat niet erg. We waren er ruim op tijd dus we hadden eerst fijn gespeeld met de voetbal en frisbee. Tijdens het spelen zag ik al een opening aan de horizon en de kans op mooie kleuren in de lucht werd groter en groter. Ik wist ook dat ik niet heel veel tijd zou hebben want het werd ook al aardig koud. Dus zodra het ook maar eventjes begon te kleuren heb ik de spullen gepakt. Tien heerlijke minuten in het water en als bonus kwam dit mooie stel in beeld lopen.

2021

In 2021 heb ik vooral op de Veluwezoom gefotografeerd. Het vele mountainbiken zorgde in de jaren hiervoor (en eigenlijk nog steeds) dat ik de Veluwezoom beter leerde kennen. Zo zag ik vanuit mijn ooghoek deze prachtige kronkelende berkenboom. Alleen duurde het tot 2021 voordat ik deze ging fotograferen. Op deze bewuste ochtend was het erg mistig maar door de vele online meetings kon ik er niet op uit. Uiteindelijk had ik een pauze van een uurtje dus meteen de auto ingegaan en hop de Posbank op. Eenmaal boven was de mist verdwenen en ik stond op het punt om al weer terug naar huis te gaan totdat een mistbank mijn kant op kwam. Dus toch nog maar weer even teruggelopen, gewacht en toen kwam daar gelukkig toch het juist moment, klik en klaar. Het leuke van deze foto voor mij is dat het een gevoel creëert dat je diep in het bos bent terwijl de foto vanaf de doorgaande weg is gemaakt ☺️

2022

In 2022 heb ik vele mooie fotomomenten mogen meemaken. Wandelen in Bergen van Dachtstein met Sandra. Een prachtige zonsopkomst met de familie op een bergtop bij Wagrain. Voor het eerst was het een lastige keuze om de mooiste uit te kiezen, maar ik kies toch voor dit moment op de Veluwezoom. Sinds 2020 ben ik landschapsfotografie steeds meer vanuit het Kiek’n wat ‘t wot principe gaan beleven. De voornaamste reden is dat ik veel meer in het moment zelf bezig ben en dat ik mij kan laten leiden door wat mij interesseert zonder enige verwachtingen. Dit gevoel van vrijheid kan ik iedereen aanraden! Zoals deze bewuste ochtend. Ik fietste van huis richting de Terletse Heide. Daar heb ik een leuke foto gemaakt en daarna fietste ik weer verder in de richting van de Loenermark. Bij een kruispunt zag ik ineens rechts het licht. Dat was interessant, dus hop die kant op gefietst en zodoende kwam ik deze compositie tegen. Het licht en de kleuren is wat mijn aandacht trok. Een geprinte versie (zelf geprint en ingelijst) hangt nu bij mij ouders thuis 🙏🏻

2023

In 2023 ging ik samen met Julien en Dave weer terug naar IJsland. Een van de plekken die we weer wilden beleven was het zwarte strand bij Vestrahorn. Ik had daar al mijn meest favoriete foto van 2016 gemaakt, maar een laagje sneeuw op de bergen leek mij ook wel tof. We hebben dat laagje gezien met een waanzinnige gekleurde lucht, maar het was op de derde ochtend dat we hier waren dat ik mijn mooiste foto van 2023 heb gemaakt. Deze ochtend waren we niet helemaal doorgereden naar de laatste parkeerplek en dat zorgde ervoor dat mijn aandacht werd getrokken door het tegenlicht en de gouden randjes van de zandheuveltjes. Perfect voor een intieme low-key foto van het opwaaiende zand. Hoewel de foto het niet direct laat zien herinner ik mij nog steeds dat we hier met windkracht 5-6 werden gezandstraald bij een gevoelstemperatuur van -15 graden.

2024

In 2024 wilde ik eindelijk een keer tijdens de Bronstijd de herten op de Veluwezoom fotograferen. Alles kwam samen bij de eerste mogelijkheid dat ik kon. Mijn idee was om een hert in tegenlicht te fotograferen. Dus ik koos een dag uit dat het helder was met de meeste kans op zon. Ik heb geen mist gezien toen ik naar deze plek liep en ook niet in de voorspellingen. Mijn verbazing was dan ook groot toen het betreffende gebied helemaal dicht zat met mist. Ik heb heel veel herten gehoord en uiteindelijk gezien, maar geen enkele stond goed voor een tegenlichtopname. Maar opeens liep een hert wel naar een andere perfecte plek waar ik hem als onderdeel van het in mist gehulde gelaagde landschap kon fotograferen. Geduld is een schone zaak, of was het misschien beginnersgeluk… de tijd zal het leren.

Tot slot

Als ik nu kijk naar al mijn foto’s van de afgelopen tien jaar dan zie ik dat mijn interesse in de fotografie is verschoven van weidse epische foto’s naar meer rustige en intiemere beelden. Mijn interesse ligt nu voornamelijk in de beleving van landschapsfotografie waarbij het maken van een foto een mooie bonus is. Met dat idee ga ik in juni samen met Julien een midweek in de Zwitserse bergen wandelen. Ik hoop dit uiteindelijk uit te breiden naar een meerdaagse huttentocht en van daaruit zie ik wel verder wat er gebeurd op dat gebied. Natuurlijk gaat de camera mee en zal ik de mooie momenten die ik meemaak (met mijn familie of Julien en Dave) fotograferen. Naast deze belevingen hoop ik ook meer met de foto’s zelf te kunnen doen. Ik print nu en dan zelf mijn foto’s en ik maak ook zelf de lijsten hiervoor. Ik zou het dan gaaf vinden om met mijn eigen prints te gaan exposeren. Maar goed, voor nu blijft het lekker Kiek’n wat ‘t wot en genieten van het moment.