Met een lekkere kop koffie zit ik rustig te wachten op het vliegveld van Mallorca. Het weer was niet echt mooi met veel bewolking, maar onverwachts heb ik toch een fantastische zonsondergang meegemaakt. Zo was ook 2019 voor mij, althans gedeeltelijk. Want het was gewoon een mooi jaar. Ik had alleen veel te veel plannen. Begin dit jaar had ik niet gedacht dat het een zo succesvol jaar zou zijn.
Laten we even de tijd terugspoelen naar eind 2018. Mijn doelen waren:
Een expositie houden,
Workshops geven/ontwikkelen,
Een bruiloft fotograferen,
VLOGs maken van mijn foto-avonturen.
De resultaten zijn:
2 exposities gehouden,
3 workshop gegeven,
2 bruiloften gefotografeerd,
Maar eigenlijk te weinig films gemaakt.
Niet verkeerd al zeg ik het zelf. Daarnaast heb ik ook bijna 50 groot formaat afdrukken verkocht, hoe gaaf is dat! Dat mensen mijn foto’s zo mooi vinden om er hun kantoor of huis mee te willen aankleden. Maar het belangrijkste is dat ik nog steeds veel plezier beleef aan het eropuit gaan en speciale momenten te fotograferen. Dit jaar heb ik in totaal 5300 foto’s gemaakt, in deze blog wil ik mijn 10 mooiste (beste) foto’s uitlichten. Ik begin met de 3 foto’s die er met kop en schouders boven uitsteken. Daarna zal ik in willekeurige volgorde mijn andere 7 mooiste foto’s van 2019 laten zien.
Maar voordat ik begin, wil ik 3 mensen bedanken die het mij hebben mogelijk gemaakt om deze serie foto’s te maken. Als eerste mijn vrouw Sandra. Zo fijn dat ik van haar vrijheid krijg om een dag, weekend of zelfs een week met mijn hobby bezig te zijn terwijl zij de zorgen voor de kinderen overneemt. Als tweede natuurlijk ook Julien en Dave. Jullie waren bij meer dan 5-6 van onderstaand foto’s betrokken. Dankzij jullie gezelschap en tips beleef ik ontzettend veel plezier aan fotografie en leer ik telkens bij. Laten we er in 2020 opnieuw een gezellig fotografisch jaar van maken met hopelijk ons (letterlijke) hoogtepunt in de Dolomieten. Heb ik dan nog voornemens voor 2020? Jazeker, de belangrijkste is niet te veel doelen stellen. Gewoon lekker fotograferen omdat ik het leuk vind en dan zie ik eind 2020 wel wat ervan geworden is. Voor nu heel veel lees en kijkplezier toegewenst en fijne feestdagen en een fantastisch en gezond 2020 gewenst!
1. Golden Fire
Wat ik dit jaar meer heb gedaan is dichter bij huis blijven en experimenteren met beweging en dubbele belichting. Soms lukt het direct, maar meestal is het blijven proberen als je er potentie in ziet. Dan ga ik spelen met meer/minder beweging, andere hoek of brandpuntafstand. Maar ik weet meteen of raak is. Zo ook dit moment, nog net genoeg detail om te zien dat het bomen zijn, maar vooral de sfeer en emotie raakt mij. Iedereen ziet er iets anders in, bijvoorbeeld een duister bos met een sprankje hoop vanwege de gouden kleur van de bladeren. Of juist bomen die in brand staan. Dit is wat ik graag wil met mijn foto’s, (persoonlijke) emoties en interesse uitlokken. Dat maakt deze foto voor mij de mooiste van dit jaar en samen met mijn gouden rivier van 2017 één van mijn beste foto’s van de laatste 5 jaar.
2. Surreëel
De vakantie met de familie naar Bonaire was een hoogtepunt dit jaar. Voor de eerste keer naar mijn broer en schoonzus nadat ze geëmigreerd zijn! Erg leuk om te zien waar ze wonen, hoe het dagelijks leven voor hun is. Maar buiten dat was het ook gewoon een prachtige vakantie met de familie die zeker voor herhaling vatbaar is! Als fotograaf was ik vooral geïnteresseerd in de Melkweg en de Zoutbergen. Vaak bereid ik mij goed voor als ik op pad ga, maar dat was voor deze foto precies het tegenovergestelde. Okay, ik heb wel gezocht naar de juiste positie, maar verder was het ‘gewoon’ langs de weg, leunend tegen de auto, midden op de dag (ook dan heb je hallelujah licht 😉) en uit de hand. Simpeler kan het haast niet. Ik heb wel bewust ingezoomd op de details. Maar het bijzondere is de kleurencombinatie. Het roze van de zee (door één bacterie die de hoge zoutconcentratie kan overleven), de witte zoutbergen en de donkerblauwe lucht. Een surrealistisch en abstract beeld.
3. Karakter
Voor sommige foto’s gaat het niet alleen om het beeld, maar om de reis ernaartoe, oftewel het verhaal achter de foto. Na de zomervakantie wilde ik mij meer verdiepen in bosfotografie. Een moeilijk onderwerp maar een goede training voor mijn fotografisch oog. Voor deze foto ging ik zonder enig idee op pad. Gewoon wandelen en kijken. De hele ochtend heb ik geen enkele compositie kunnen vinden. Maar zodra ik ging lunchen en eindelijk de tijd nam om de omgeving in mij op te nemen begon ik interessante composities te zien. Uiteindelijk kwam ik bij deze boom terecht die vooral opviel door zijn vorm en begroeiing met mos. Het gaat voor mij dus niet altijd om het beeld maar soms ook om de combinatie van de zoektocht, de moeite en de uiteindelijke beloning van een prachtig beeld.
4. Blue Ice
Een heerlijke koude dag in januari met mist, sneeuw en warme koffie. Gewoon struinen over de Ginkelse heide, plannen aanpassen als iets niet blijkt te werken (ik ging voor een blue hour) en experimenteren met intentional camera movement (ICM). Het is eigenlijk een druk stukje bos, maar door ICM gevolgd door een moment van de camera even stil te houden krijg je toch een rustig en sfeervol. Een volledig scherpe foto zou hier niet werken. Veel meer kan ik er niet over schrijven, het is wederom een goed gevoel die het bij mij naar boven brengt.
5. Driving the galaxy
In tegenstelling tot mijn vorige foto van Bonaire is deze tot op zekere hoogte volledig uitgedacht. De positie van de Melkweg was perfect, de plek op het eiland, camera-instellingen, meerdere foto’s voor ruisreductie (zie mijn vorige blog voor meer informatie). Maar ik was niet voorbereid op hoe ontzettend gaaf de belevenis was. Ik heb weleens de melkweg in Nederland gefotografeerd, maar om hier te staan in de complete duisternis en de melkweg zo duidelijk zichtbaar te zien is zó ontzettend gaaf en onbeschrijfelijk mooi! En dat Thijs dan uiteindelijk de lamp in de auto aan deed was een teken om niet te negeren. Dank je wel Thijs voor de inspiratie en een avond om nooit te vergeten!
6. Fading away
Eén van de hoogtepunten was toch wel een lang weekend fotograferen met Dave Zuuring en Julien Beyrath, mijn 2 beste fotobuddies. Ook bij deze foto speelt het gevoel een belangrijke rol. Ik weet nog goed dat ik die dag in een echte dip zat. Dat kwam vooral door het warmere en saaie weer. Op de een of andere manier was mijn fotografie-gevoel/inspiratie naar een vriespunt gedaald. Na de zonsondergang zag ik hoe rustig de zee was en hoe een klein stukje strand tevoorschijn kwam door het terugtrekkende water. Dat triggerde mijn interesse. Ik plaatste mijn camera dicht bij de grond. De zee kabbelt rustig met zijn diepblauwe kleuren op het strand. De wereld om mij heen vervaagd in het donker en wordt kalm. De horizon laat nog de laatste warme kleuren van de zon zien. De tijd lijkt stil te staan en ik geniet volledig van het moment. Ik weet niet waarom, maar zelfs op dit moment, terwijl ik dit schrijf en de foto zie komen de emoties naar boven en heb ik tranen in mijn ogen…
7. Into the mist
Zo anders was de eerste dag in Zeeland. Koud en mistig, ja daar kan ik als fotograaf echt van genieten en krijg ik enorm veel energie van. Natuurlijk hadden we gewoon ontzettend veel geluk, want dit kan je niet ver van tevoren plannen. Maar dan nog moet je er wel gebruik van weten te maken om toch weer een andere compositie te vinden van de veel gefotografeerde Zeelandbrug.
8. The Light
Herfst, mist, zonneharpen, dansende bomen. Met dat idee ging ik naar het Speulderbos. Echter een dag te vroeg want deze condities kwamen een dag later. Ik hoor jullie al denken, dat kan je toch zien met de weersvoorspelling? Klopt. Maar als vader, man en sporter moet je soms ver van tevoren een dag inplannen om te fotograferen en moet je het doen met de condities die je krijgt. Toch heb ik deze dag een van mijn mooiere beelden van 2019 gemaakt. Na een ochtend wandelen werd ik ineens aangetrokken door de lichtval op deze met mos begroeide takken omgeven door plukjes bladeren met mooie herfstkleuren. Alsof je een persoonlijk kijkje krijgt in de warme en sfeervolle woonkamer van deze boom. Als ik een eekhoorn was wist ik wel waar ik zou gaan wonen :-).
9. Dark autumn lane
Normaal ben ik niet zo van laantjes fotograferen, maar soms moet je het gewoon doen. De meeste herfstkleuren waren helaas al verdwenen en voor de condities met zonneharpen was ik deze keer een dag te laat ;-). Toch gaf een klein beetje mist rond zonsopkomst en een wat onderbelichte foto wel een donkere sfeer die mij erg aanspreekt. Een laantje om vaker naar toe te gaan.
10. Awakening
Een foto van de Posbank mag natuurlijk niet ontbreken in deze lijst. Ook dit jaar was ik daar weer veel te vaak te vinden met dit jaar een prachtige bloeiende heide. Hoewel verguist door velen vanwege de drukte vind ik het wel gezellig en kan je toch de rust opzoeken. Ook dit jaar weer een nieuwe invalshoek gevonden, alleen was het even wachten op een prachtige wolkenlucht! Wat zal deze boom genieten van het uitzicht!
Bonus: How small we are
Deze foto is misschien niet in mijn top 10 van 2019 maar toch wil ik het hier laten zien vooral vanwege het idee en planning. Want vanaf het moment dat ik de bovenstaande foto van de Posbank gemaakt had liep ik met dit idee rond. Ik wilde namelijk laten zien hoe klein wij eigenlijk zijn in dit universum. Alleen kan/mag je deze foto niet maken want je mag na zonsondergang niet op de Posbank komen. Dus heb ik besloten om een foto van de sterrenspoor samen te voegen met de bovenstaande foto. De grootste uitdaging is om kleur in de sterren te krijgen en om een lang sterrenspoor (minimaal 4 uur) te creëren. Al met al veel werk maar wel ontzettend blij met het resultaat.
Tot slot
Als ik de bovenstaande foto’s terugzie, heb ik het idee dat ik langzaam maar zeker verander qua wat ik fotografeer en wat voor beelden ik maak. Misschien dat ik zelfs (eindelijk?) een bepaalde stijl ontwikkel. Ik ben benieuwd wat mij 2020 in dat opzicht gaat brengen. Zien jullie ook een verandering zien in mijn fotografie, beeld, stijl? Ik ben benieuwd naar jullie reacties!